“Нега йиғланади – йиғланмасин!”

Ҳокимиятдагилар ҳар шанбада аҳоли хонадонларига кириб, уларнинг муаммоларини ўрганишяпти.

Ўтган шанба куни уйимга кастюм-шим кийган икки йигит кириб келишди. Салом алик йўқ, тўғри томорқа томонга ўтиб, уёқ-буёғини кўрган бўлишди. Шундан кейингина – қайтиб келиб, ҳалиям чўзиқлигича турган қўлимни сиқиб саломимга алик олишди.

– Томорқангиз зўр-ку! – дейишди улардан бири. – Биз ҳокимятданмиз, аҳолининг томорқадан қандай фойдаланаётгани текшириб юрибмиз. Томорқа экилмаган бўлса, тамом – “налог” уч баробар ортади! Сизда ҳамма нарса жойида экан. Бизга қандай шикоятлар бор, айтинг?

Бу йигитларни Абдулла Қаҳҳорни “Ўғри” ҳикоясидаги “нега йиғланади – йиғланмасин!” деган АМИНга ўхшатдим. Қараса, ёшим уларникидан катта, лекин ФУҚАРОман ҳамда коляскада ўтирибман, шунгами сиз дейишга тили қурғур бўйсинмаяпти шекилли?

– Шикоят йўқ, худога шукур, – дедим. – Фақат… Мана ўн кун бўлди – сув йўқ, сувсизликдан экинларимиз қурий бошлади!

– Сув хеч қаерда йўқ, буни еча олмаймиз! – иккинчи ҳокимятчи. – Хозирча водопроводдан суғориб амаллаб туринг. Бошқа муаммоингиз бўлса, айтинг – марҳамат ечиб берайлик?

– Муаммо бор, – дедим мен. – Бир қизим контракт билан ўқийди, шартнома пулини ўтказиб беринг!

Улар бирваракайига кулиб юборишди.

– Бу ҳам қўлимиздан келмайди. – дейишди кула кула кўзларидан чиққан ёшни артишаркан. – Бошқа бирор нарса айтинг?

– Худога шукур, хеч қандай муаммо йўқ! – дедим мен. – Илойим, юртбошимиз соғ-саломат бўлсинлар, пенсиямни ойма ой олиб турибман. Хатто ҳокимятчилар ҳам келиб холимиздан хабар олиб туришибди. Ҳаётимиз – СВЕТНОЙ!

Муаллиф: Қадамбой Отабоев