Бошқа мавзулар
Дунё тарихида ҳали бирон марта ҳам бирон давлатнинг ташқи репутацияси ички репутациясидан, яъни, ушбу давлат ватандошлари тасаввуридан жиддий фарқли бўлмаган. Агар ватандошларнинг аксарияти ёки барчаси эркин ва онгли равишда давлатни демократик, ҳуқуқий ва адолатли деб қабул қилса, ташқи дунё ҳам ушбу баҳо билан ҳисоблашган. Аксинча, ташқи дунё, баъзи қудрати иттифоқчилар бирор давлатни қанчалик “демократик” еки “легитим” деб таърифламасин, лекин ўша давлатнинг ватандошлари ўз ҳукуматларини авторитар, диктаторлик деб билишса, дунё жамоатчилик фикрида ҳам ватандошларнинг қарашлари устун келган.
Энди, Ўзбекистон янги ҳокимияти аста-секинлик билан ўзининг собиқ ватандошларини, ёки ноқонуний равишда фуқароликдан чиқарилган ватандошларини норози қилишда давом этмоқда. Глобаллашган дунёда битта одамни оммавий ҳақорат қилиб, юз минглаб, миллионлаб одамларни норозилигига сабабчи бўлиш жуда осон.
Қандай қилиб оддий ва кичик ишларда одамларга бу қадар ҳақоратомуз муносабатда бўлиб, “жаҳон ҳамжамияти кўз ўнгида ҳурмат-эътиборга лойиқ давлат бўламан” деб ўйлаш мумкин?!
Манба: Камолиддин Раббимовнинг Facebook саҳифаси
