Бошқа мавзулар
– Янгам кўринмайди, Қадамбой оға? – ҳаёлларимни бўлди муаллима. – У билан бир мактабда ишлаймиз, аммо анчадан буён кўрмадим.
– Эшитмадингми, янганг Россияга кетди. – Хотинимни соғинибман, шекилли – кўзларимда ёш айланди. – Қўй, эслатма: ёнган юрагимни баттар ёқма, пичоқсиз сўйма! Беш йил емай-ичмай йиққанимиз бир йил контрак тўлашгаям етмади…
– Дадам ҳам мен ўқишга киргач, Россияга кетганди. То институтни битгунимча – тўрт йил уёқда ишлади, бечора. Умуман, минг-минглаб ота-оналар фарзандининг шартнома пулини тўлаш учун чет элларда ишлашади – бу табиий хол. Ўқишни битириб келганимдан сўнг, отам чет элдан қайтиб келди ва яна мактабга ишга кирди.
– Отанг ҳам ўқитувчими, ким деган? Балки танирман, ахир Бўстон ҳовучдек шаҳар?
– Дадам муаллиммас, мактаб қоровули, лекин кўрсангиз, танийсиз. Мактабга сурат туширгани борганингизда бир неча марта иккалангизни бирга кўрган эдим.
– 660 ойлик олишингни отанг биладими?
– Йўқ. У бечора турмушга чиққунимгачаям, хозир ҳам “қанча ойлик оласан” деб сўрамаганлар…
– Мабодо (бир-во-рий) сўраб қолса, “бир ярим миллион ойлик оламан” деб алдайвер. Тўғрисини айтма-е-эй, шўрлик эшитиб, қисиниб ўлиб қолмасин?!
“Мактаб қоровули, мактаб қоровули, 61-мактаб қоровули…” Ярим кун эслашга харакат қилиб, ниҳоят уни эсладим!
Э-э, у ўша қоровул-ку, мактаб гулзорида ётган СНИКЕРС шкалад қоғозини кўрсатиб “бу нима, еб кўрганмисан, мазали нарсами” деб сўраган?!
Бировни устидан кулиш ниятим йўқ, чунки ўзим ҳам “СНИКЕРС”ни сўнгги марта талабалик давримда еган эканман; демак, анча бўлибди, бармоқ букиб санаш учун қўлу оёғимдаги бармоқлар ҳам етмайди – бу йилларнинг ҳисобига!
Муаллиф:Қадамбой Отабоев
