Орадан ўн йил ўтгач Рауф ака ҳаётларининг сўнгги кунларини эслаш ва дард-аламларни яна юракдан ўтказиш оғирлик қилар экан. Қолаверса, у кунлар тавсилоти бошқа кўплаб шоир-ёзувчилар,оддий инсонлар томонидан “Рауф Парфи замондошлари хотирасида” китобида батафсил битилган.
Мен ўз хотира дафтаримда ёзган-ўша кунлар кўнглимдан кечган ўй-хаёллар, ҳис-туйғулар билан чекланмоқчиман. Зеро, “Рауф Парфи ўлимларига ана у киши ёки аёл сабабчи. Ҳали узоқ вақт яшашлари, гўзал асарлар яратишлари мумкин эди ” қабилидаги гапларни айтишдан энди фойда йўқ.
Рауф Парфи бу дунёда маънили ҳаёт кечирдилар, сермаҳсул ижод қилдилар, айтадиган гапларини исталган жойда баралла айтдилар. Бойлик, мансаб, шон-шуҳрат учун интилмадилар. Ўзбек адабиёти хазинасини бойитиб, ўзларидан улкан ижодий мерос қолдирдилар. Менимча, энг муҳими ҳам шу!
Муаллиф: ЧОРШАМЪ