Бошқа мавзуларВ — ўзбек кирилл алифбосининг учинчи ҳарфи. Бу товуш ҳарф талаффузида ўпкадан чиқаётган ҳаво товуш пайчаларини тебрантириб, оғиз бўшлиғи opқали икки лаб орасидан сирғалиб ўтади.
Икки варианти бор: лав-лаб ва лабтиш. Биринчиси ўзбек тилига оид сўзлар (ов, қиров ва бошқалар), иккинчиси ўзга тиллардан ўзлаштирилган сўзлар (висол, винт ва бошқалар) таркибида учрайди. Ўзга тилга оид (рус тили ва у орқали ўзлашган) сўзлар охирида келганда ва жарангсиз ундош олдидан «ф» тарзида талаффуз этилади (масасаан, автобус — афтобус, актив — актиф ва ҳоказо)- 1929—39 йилларда амалда бўлган ўзбек лотин алифбосида, шунингдек 1995 йилда қабул қилинган кейинги ўзбек лотин алифбосида (21-ўринда) V кўринишига эга. Жаҳон ёзуви тарихида туркий халқлар, шу жумладан ўзбек халқи учун умумий бўлган ёзувларда В ҳарфи ўзига хос шаклда бўлган.
Манба:ЎзМЭ
