Ўзбекистон Ички ишлар вазирлиги маълумотларига кўра, 2018 йилда Тошкент шаҳрида тиланчилик билан шуғулланаётган 5000 дан зиёд шахс аниқланган. Уларнинг 4000 нафари аёллар (3000 нафарининг қўлида ёш боласи бор), 100 нафари ногиронлиги бор эркаклар, 500 нафари кекса ёшдаги кишилардир.
ИИВ Тошкентда тиланчилик қилаётганлар асли қаердан эканлигига доир статистикани ҳам эълон қилган. Пойтахт кўчаларидаги тиланчиларнинг 30—35 фоизи Тошкент вилоятидан, 20—35 фоизи Сурхондарё ва Қашқадарё вилоятларидан, 20—25 фоизи Бухоро ва Самарқанд вилоятларидан. Яна 15—20 фоизи эса — Тошкент шаҳрининг ўзидан.
Телеграмдан фойдаланувчи инновацион-тиланчилар ва уларнинг раҳнамоларига эслатиб қўйишни жоиз деб топдик — Сенат тиланчиларни нафақат жарима билан, озодликдан маҳрум қилиш билан ҳам жазолашни назарда тутувчи қонунни маъқуллади. Президент имзоласа бас — кўчадаги тиланчиларни тутишлар бошланиб кетса керак.
Айтмоқчи, бу қонун лойиҳаси сентябрь ойида жамоатчилик муҳокамаси учун эълон қилинган эди. Ўшанда жамоатчилик томонидан шундай таклиф илгари сурилган эди: «Ушбу қонун талаблари мажбурликдан, масалан, пенсияси коммунал тўловлардан ортмай, егулик олгани пули қолмай кўчага садақа сўраб чиққан пенсионерларга дахл қилмаслиги лозим». Ғирт бошқотирма.