Муҳаммад Юсуфга ўхшагим келар

Шеър ёзганида шоирлар,

Замонга ҳам қарашади.

Такрор-такрор сўзларини ўқиб,

Маъносига ҳам қарашади.

Билсанг укам шеър ёзишга,

Хаваскорман даъвогарман.

Қачонлардир мен ғариб ҳам,

Шоир бўлиб қолсам дейман.

Юрагимда эзгу муҳаббат,

Ҳалигача ҳукм суради.

Айтинг дўстлар бундай юришда,

Қачон мени эсим киради.

Ҳаётдан-ку орқада қолдим,

Қилган ишларим барчаси чала.

Ўйланмай қилган қадаминг,

Бўлар бошинга бало.

Ўша ўтган кунларингни эслама,

Ҳар кимга ҳам дилингдагиларни сўзлама.

Яқиним деб, ишонган инсон,

Ғафлатда қолдирар бўласан пушмон.

Муҳаммадни ҳам армони бўлган,

Шеърлар ёзганида юраги тўлган.

Бошидан ўтказаганларини “достон” айлаган,

Онасини соғиниб йўлини пойлаган.

Муҳаммад Юсуфга ўхшагим келар,

Шеърларини ўқиганимда илҳомим келар.

Шундай одамлар ўтди дунёдан,

Муҳаммад Юсуфга ўхшагим келар.

Фарзандингни исмини қўйсан Муҳаммад,

Осмондан нур ёғилиб келади омад.

Қомати келишган буғдойранг ўзи,

Камтарин камсуқум мард маъноли сўзи.

Жамолиддин Алибоев 

Қирғизистон Республикаси, Жалолобод вилояти,

Сузоқ тумани Туркобод қишлоғидан