Бошқа мавзулар55
Отар адирда ёйилиб ўтлади.
Тўдалагунимча кеч бўлди. Уйга қош қорайганда келдим.
Участка милитсионеримиз бир парча қоғоз ташлаб кетибди. Аёлимизга қайта-қайта тайинлабди.
— Эртага соат ўнда органда бўлсин, — дебди. Шеригимизникига бориб узримни айтдим.
— Эртага қўйни сен боқ, зарил ишим чиқиб қолди, бирор кун қайтарарман, — дедим.
Саҳар-мардонда Тарлон билан шаҳар жўнадим.
Эшик олдида ўтирган милитсионерга қўйнимдаги қоғозни олиб кўрсатдим. Милитсионер мени эшиги ғилофли хонага киритиб борди.
Тўрда ўтирган йигит ўрнидан турди.
— Келинг, келинг, — деди.
Мен билан қўл бериб кўришди. Ўзини капитан Рўзиев, деди.
Капитан катта бахмал пардани тушириб қўйди, кўрсатди. Мен капитан катта кўрсатган жойга ўтирдим.
— Хўш, фамилиянгиз Қурбонов-а? Нега кечикиб юрибсиз, ака? Соат ўн икки бўлди-ю? — деди капитан катта.
— Мен сизга айтсам, капитан катта, Тарлоннинг оёғига қарадим.
— Хўш, Тарлонингиз ким?
— Бизнинг отимиз-да, капитан катта.
— Хўш, ҳали отда келдингизми? Шунча техника туриб-а!
— Эса-чи, капитан катта. Техника бизга бўлмайди, капитан катта. Бензин исини хуш кўрмайман, капитан катта.
— Хўш, бандитларни излаяпмиз, ака. Шубҳали типларни жабрланувчига юзма-юз қилдик.
Булар эмас, деди. Сиз эса келмадингиз. Энди бошқа кун чақирамиз.
Тарлон билан қишлоққа қайтдим.
Тоғай Мурод
От кишнаган оқшом (қисса)
(Давомини ўқинг)
