Бошқа мавзулар
Мен миллатчи эмасман, аксинча қадимий ва кӯҳна тамаддун маскани бўлмиш Туронзаминда азалдан бир дарёдан сув ичиб, қӯни-қӯшни, қуда-анда бӯлиб яшаб келаётган, илдизи бақувват, икки тилда сӯзловчи ӯзбек ва тожик халқларининг бугун ҳар қачонгидан кӯра аҳил, иноқ, жипсликда яшаши тарафдориман.
Биз каби азалий қариндошларни гарчи ташқи кучлар ҳар қанча пораканда қилишга уринишса-да, бунинг уддасидан чиқа олмайди, деган ӯйдаман. Чунки ӯзбек ва тожикнинг тақдири шу қадар чирмашиб кетганки, бу икки миллатни бир-биридан ажратиш мутлақо тасаввурга сиғмайдиган иш.
Афсуски, бугун орамизда ташқи кучларнинг “ҳайбаракаллалари”га алданиб қолаётганлар йӯқ эмас, бор. Улар ӯзбекни тожикдан, тожикни ӯзбекдан ажратиб юборишга уриниш билан чекланиб қолмасдан, бир-бирига душман қилиб камол топтиришга ҳам уринишмоқда. Буни эътиборга олиб, кимларнингдир алдовларига учиб, кимларнингдир йӯриғига юриб, ӯртамизда қарор топган азалий дӯстлигимизга путур етказиб қӯймайлик!
Мени миллатчиликда айблаётган, месенжер орқали нафратомуз сӯзлар ёзаётган тожик биродарларимга мавриди келганда айни пайтда ӯзбек ва тожик халқлари ӯртасида кӯприк вазифасини ӯтаётган, икки халқни бир-бирининг шеърияти, адабиёти билан баҳоли-қудрат яқиндан таништириб келаётган тожикистонлик таниқли ӯзбек шоири Ҳасанбой Ғойибнинг ушбу шеърини ӯқиб бергим келди.
Икки эл пайванди – банди гӯзалдир,
Ширу шакар тили – қанди гӯзалдир.
Жомий Навоийдек улуғ зотларнинг
Доно маслаҳати – панди гӯзалдир.
Бир-биримизни авайлайлик, қадрдонлар!
Рўзибой Азимий
