“Болам бўлмаганда, устидаги оқ халатини қорага бўярдим”

May 13 2017, 02:05 КоррупцияТиббиёт

“Қизим оғирлашиб қолди. Бизни Самарқанддаги кўп тармоқли болалар касалхонасига юборишди, “болага қон қуйиш керак”, деб. Биз кечқурун соат 10:30 да бордик. Қизим қўлимда ўлим билан курашиб ётган эди. Гематология бўлимига кирдик. Биринчи ёрдам кўрсатишнинг ўрнига эшикдан киритмади. “Қабул бўлимига бориб, қизингизни ёздиринг”, деб айтди. Қизим оғирлигини кўриб туриб, шундай дейди. Шуни гапирсам, бош ҳамшира бақириб кетди. “Бор, хоҳлаган жойинга мурожаат қилгин. Судга борасанми, президентгами, қўлингдан келганини қилгин”, деб айтди.

Мен йиғлаб чиқиб кетдим. Болам бўлмаганда, устидаги оқ халатини қорага бўярдим. Қабул бўлимига кирсам, ит ҳам йўқ. Сўнгра, реанимациядан доктор чиқди. Мен асабийлашганим сабабли ҳамширанинг гапларини айтиб, “судга бермайман, бирдан олиб қаматаман”, деб бақирдим. Улар буни кўриб, дарров қизимни реанимацияга ётқизишди.

Лекин эртаси биздан пул сўради. “37 минг сўм тўлайсиз” дейди. “Қанақа пул? Ҳеч нарса бермайман, порахўрликдан шикоят қиламан”, деб бақирдим.

Хусусий эмаску бу! Мен бошқалардан сўрасам, булар ҳаммадан пул олар экан. Қисқаси, қизимга бир кун яхши қаради, лекин сўнгра қарамай қўйди. На бошида ёстиғи бор, на устида одеялоси. Боламнинг аҳволи оғир… Нима қилай?”