“М39″ – Тошкент-Самарқанд йўли ҳақида ёзмоқдаман. Жиззах вилояти Ғаллаорол туманидаги тоғли ҳудуднинг перевалида йўлнинг катта қисми бултур яхши хизмат кўрсатиб турган эди. Лекин нимагадир шу йўлни бузишди. Бузишга буздию, аммо қайта қурмади. Шундайлигача қолиб кетди.
Мана бир йил бўлди, лекин йўл ҳамон ачинарли ҳолатда қолмоқда. Мисол учун, биз кунига бир неча марта бу йўлдан фойдаланамиз. Қанчадан-қанча техника тепаликrа секин тезликда узоқ вақт ҳаракатланиши оқибатида қизиб кетмоқда ёки баллонлари тешилиб, йўлда қолмоқда. Бунинг эвазига узун тирбандлик юзага келмоқда. 12% фоизлик подъёмга машиналар қайнаб кетмоқда. Ҳайдовчи вақтида машинага сув топса, вазиятни қутқариб қолмоқда. Акс ҳолда, машинани ташлаб кетишдан бошқа чораси йўқ.
Яна бир қизиқ ҳолат, ЙХХХ ходимлари ва мансабдор шахслар чангда юришни хоҳламайди. Шу боис, улар қарши йўналишдан ҳаракатланади. Оддий ҳайдовчилар бундай қилса, катта жарима солинади уларга. Нега унда бу йўлни таъмирлаб қўйишмайди? Ва қачонгача бу давом этади?”