Бир олим билан суҳбалашиб қолдим. Унинг куюниб гапиришича, Ўзбекистон 2030-2035 йилга бориб, газ экспортчи мамлакатлар сафидан чиқиб кетиб, ўз эҳтиёжиниям таъминлашда муаммоларга дуч келиши мумкин.
Нега? Сабаби, оддий. Ҳамма нарсининг ҳам охири бор. Салкам 150 йилдан бери ер илма-тешик қилиниб, газларимиз сўриб олиняпти. Кейинги пайтда газ конларининг сони кўпайгани билан маҳсулдорлиги пасайиб кетмоқда. Масалан, 280 атрофида конлар бўлса, асосий газни шундан 5-6 тасигина беради, холос. Уларнинг захираси тугай бошлагач, муаммо бирдан сезилади.
Нима қилиш керак? Ноанъанавий нефть-газ олиш йўлларини топиб, уни ўзлаштириш зарур. Бунга ҳозирданоқ киришилмаса кейин кеч бўлади. Академиклар, профессорларимиз бош қотирадиган, илмий ишлар номига эмас, ростакамига ёқланадиган пайт келди. Чунки Ўзбекистоннинг газ қазиб олувчи давлатлар сингари ердан бошқа манбаи йўқ. Масалан, Россия денгиз ва океанлардан газ олиб, яна юз йиллар давомида бу муаммога дуч келмаслиги мумкин.
Манба:Холис Фикр