От кишнаган оқшом (қисса) 12-қисм

12

Биродарлар, от билмайдиган нима йўқ!
От қор-ёмғирни, довулни олдиндан билади.
Айниқса, тўй-маъракани дарров билади. Боиси, тўйда кўпкари бўлади-да!
Бизнинг Тарлон кечаси билан пишқирди.
Алағда бўлдим, чопонимни елкамга ташладим, ташқариладим.
Ой ёруғ, осмон очиқ бўлди.
Тарлон қозиқни айланиб чопди.
Тарлонни ушладим. Ёлларини силадим.
Бир ерда тўй бор-ов, дедим.
Айтганим бўлди.
Эртаси куни шундайгина ёнимиздаги Обшир қишлоғидан тўйхат келди.
Омборхонада от абзалларини — терлик, беллик, чирги, боз, жаҳанник, жул, пуштон, қуюшқон, юган, кўпчик, узангили эгарни қўлтиқлаб келдим.
Тарлонни қашилаб-қашилаб эгарладим. Оғзига сувлиқни солиб, юганладим. Пешонасига дўлана шохидан бўлган кўзтумор илдим.
Эгар қошидан олдим. Узангига оёқ солдим.

Тоғай Мурод

От кишнаган оқшом (қисса)

(Аввалги қисми)

(Давомини ўқинг)